Jeetje zeg, het leek wel of die laatste kilo om onder de honderd te komen er nooit af ging.
En al die tijd hield ik zo'n vreselijke zin in patat met en bonbons en lekkere broodjes enz enz.
Dus gisteren ging ik helemaal los.... Dacht ik.. Waar ik geen rekening mee hield was dat mijn lichaam wat voorheen zoveel om zoetigheid en vet vroeg tegen zou gaan werken. De eerste bonbon was goddelijk! De tweede was lekker, en bij de derde stonden ze me al tegen. Ook zat ik enorm veel met diaree op de wc.
Maar ik zou feesten dus dat deed ik.
Ken je dat gevoel zo na de kerst en oud en nieuw? Dat nou nu mag het wel weer normaal worden gevoel? Nou dat had ik om een uur of twee wel bereikt. Ik heb omdat ik mezelf dat nu eenmaal beloofd had 's avonds een dikke patat met mayo gegeten en een broodje shoarma met knoflook saus. Het was een stuk minder lekker dan dat waar ik al die tijd van droomde. Ik heb 's avonds ook niets meer gesnackt ik voelde me de hele dag een opgeblazen kikker en ik was blij toen ik vanmorgen op stond zodat ik weer "normaal" kon eten.
Toch is dit wel goed geweest. Ondanks dat de weegschaal vanmorgen onverbiddelijk 101.4 aangaf.
Ik ben namelijk nu het droombeeld kwijt. Dat patatje met werd in mijn gedachten elke dag lekkerder en ik kreeg er ook elke dag meer zin in. Nu heb ik hem gehad, het viel tegen, en kan ik verder zonder die onbedwingbare trek in patat.
Dus uiteindelijk heeft het voor mijn gevoel wel zin gehad, nu maken dat ik weer onder die 100 kilo kom :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten